Το Αρτεμάκι

Τον ανακάλυψε η Χαρά, όταν πήγαινε νομίζω ακόμα δημοτικό. Τον ερωτεύτηκε τρελά και τον αποκαλούσε "το Αρτεμάκι". Γελούσα μαζί της και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα γι' αυτόν. Δεν έχω ιδέα γιατί. 

Ξεκίνησα το πρώτο βιβλίο του πριν μερικά χρόνια, μια μέρα που ήμουν άρρωστη στο κρεβάτι, και πάλι δεν μου κάθησε καλά. Αγγλικά και πυρετός σαράντα δε δουλεύουν πολύ καλά μαζί, και δεν κατάλαβα τίποτα. Παρόλα αυτά, συνέχισα να διαβάζω ως το τέλος, ούτε που ξέρω γιατί. Τον ξανάπιασα το προ-περασμένο καλοκαίρι, έγκυος και με πολύ ελεύθερο χρόνο. Τον κατάλαβα και με διασκέδασε.   Το βιβλίο ήταν περιπετειώδες, γρήγορο κι αστείο. Το διάβασα, και μετά το ξέχασα.

Πριν λίγο καιρό, έτσι χωρίς λόγο, αποφάσισα να διαβάσω το δεύτερο βιβλίο. 

Κόλλησα! Διάβαζα το Αρτεμάκι με μανία. Πήρα και το τρίτο βιβλίο, το τέλειωσα γρήγορα. Ετοιμάζομαι ν' αρχίσω το τέταρτο. 

Να σας πω κάτι; Δεν ξέρω γιατί ασχολούμαι μαζί του. Δεν είναι και τόσο καλό παιδί. Και σίγουρα δεν είναι ο τύπος μου. 

Ευφυής, δε λέω. Αλλά παραείναι εγωιστής. Έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και νομίζει πως τα ξέρει όλα. Ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο. Και άπληστος είναι. Αδίστακτος, θα έλεγα. Και εντελώς έξω απ' τον κόσμο μου.

Είναι, πώς το λένε... Για να το θέσω ευγενικά... Πολύ της τεχνολογίας.

Ο Αρτέμης Φάουλ (Άρτεμις στο πρωτότυπο αλλά φαντάζεστε να μετέφραζαν στα ελληνικά το όνομα του αγοριού Άρτεμις; άντε μετά να πάρεις στα σοβαρά το νεαρό εγκληματία), είναι απόγονος της μεγάλης δυναστείας των Φάουλ, όνομα και πράγμα. Ο πατέρας του, καλό κουμάσι κι αυτός, έχει εξαφανιστεί, κι ο γιος μηχανεύεται ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο για να αποκαταστήσει την περιουσία της οικογένειας. Ένα σχέδιο που απειλεί να οδηγήσει σε πόλεμο μεταξύ των ειδών, αφού ο έξυπνος έχει βάλει στο μάτι το ίδιο το χρυσάφι των ξωτικών...  

Χαμένος στους υπολογιστές του και στις μηχανορραφίες του, με το Μπάτλερ, τον πιστό του σωματοφύλακα, για μοναδικό του φίλο, ο Αρτέμης σχεδιάζει από το μέγαρο της οικογένειας Φάουλ την απαγωγή ενός ξωτικού. Στο μεταξύ, κάτω από το έδαφος, ένας ολόκληρος πολιτισμός ανθίζει, πολύ πιο προηγμένος από το δικό μας. Και η ανυπάκουη Χόλι, το ξωτικό που ανέλαβε μια ειδική αποστολή κι έτυχε να βρεθεί στο δρόμο του Αρτέμη την κατάλληλη στιγμή, πέφτει θύμα του και ξεκινάει αυτή την απίστευτη περιπέτεια που τελειωμό δεν έχει, γιατί ο Αρτέμης είναι και ανακατωσούρας και δε βρίσκει ησυχία...

Και φυσικά ξέχασα να πω το βασικότερο: Όταν η ιστορία ξεκινάει, ο Αρτέμης είναι δώδεκα χρονών. 

Στο δεύτερο βιβλίο, ξεκινάει μια αποστολή στην Αρκτική για να σώσει τον πατέρα του απ' τη ρώσικη μαφία. Στο τρίτο, κατασκευάζει ένα σούπερ μικρο-υπολογιστή με την τεχνολογία των ξωτικών, και (ο αθεόφοβος) προσπαθεί να βγάλει λεφτά απ' αυτόν. Όταν όλα (μα όλα) πάνε στραβά, θα χρειαστεί τη βοήθεια των ξωτικών για να τα βγάλει πέρα...Και, φυσικά, θα τα καταφέρει!

Εδώ βρισκόμαστε λοιπόν. Υπάρχει το τέταρτο βιβλίο:

Κι έπειτα το πέμπτο:

Το έκτο, το έβδομο:

 Και αναμένεται το όγδοο, που ακόμα δεν έχει κυκλοφορήσει:

Δεν είμαι λοιπόν ακόμα ούτε στα μισά. Αλλά έχω πρόθεση να συνεχίσω.
Να είναι τα μαγικά πλάσματα; Οι περιπέτειες; Τ' αστεία; Να είναι το γεγονός ότι η ιστορία είναι πρωτότυπη, πραγματικά πρωτότυπη; Ή μήπως το γεγονός ότι το Αρτεμάκι, παρά την ψυχρή ευφυία του και τα χιλιάδες ελαττώματά του, κατά βάθος είναι απλώς ένα παιδί;

Αυτός ήταν λοιπόν ο Αρτέμης Φάουλ. Μια μικρή γεύση. Γιατί αυτό ακριβώς έχω πάρει κι εγώ.
Θα συνεχίσω...

Δείτε το Αρτεμάκι στο επίσημο site του εδώ.

Χαρούμενοι ήχοι!

Είχαμε βαρεθεί τα παλιά της βιβλία. Τα διαβάζαμε κάθε μέρα. Και όχι, δεν εννοώ ότι τα είχα βαρεθεί εγώ.

Μπήκαμε στο βιβλιοπωλείο να διαλέξουμε κάτι καινούργιο, κι αναρωτιόμουν τι μπορεί να υπήρχε λίγο διαφορετικό και ταυτόχρονα όχι πολύ προχωρημένο για την ηλικία της. Και ταυτόχρονα όμορφο, χωρίς κακόγουστα σχέδια. Με κείμενο που θα ξεπερνούσε τις δυο λέξεις ανά σελίδα (είναι... μεγάλο κορίτσι πια!..), αλλά και δεν θα την κούραζε με την ακατανόητη φλυαρία του. Ζητάμε πολλά; 

Ίσως και ναι. Αλλά, αυτή τη φορά τουλάχιστον, οι απαιτήσεις μας ικανοποιήθηκαν. 

Βρήκαμε αυτό:

Όχι, δεν το βρήκαμε εμείς. Ένας μπαμπάς που στεκόταν δίπλα μας στο βιβλιοπωλείο το άνοιξε μ' ενθουσιασμό μπροστά στο καροτσάκι με τα δίδυμα μωρά του, και το κοριτσάκι γούρλωσε τα μάτια κι έμεινε να κοιτάζει εκστασιασμένο, "κοίτα", είπε ο μπαμπάς, οι αγαπημένοι σου στα ελληνικά", κοίταξα κι εγώ να δω ποιοί ήταν οι αγαπημένοι ενός μωρού, μπας και πάρουμε καμιά ιδέα, και τι να δω! Ένα βιβλίο pop-up, αλλά τι βιβλίο! Μιλάμε για υπερπαραγωγή. Τεράστιες φιγούρες πετάγονται από κάθε σελίδα, αστείοι ήχοι τις συνοδεύουν, κι ένα κείμενο-ποιηματάκι περιγράφει το εργαστήριο των ρομπότ, όπου το καθένα κάνει τα δικά του. Ζωηρά χρώματα, όμορφα, μεγάλα σχέδια. Καλόγουστα επίσης. Υπέροχο! Δεν χωρούσε δισταγμός. Το ψάξαμε στο ράφι, το πήραμε και φύγαμε! 

Είναι του Ντέρεκ Μάθιους, σειρά Χαρούμενοι ήχοι, που κυκλοφορούν στα ελληνικά από τον Πατάκη. Ρομπότ, Χριστούγεννα, Κατοικίδια, στο Διάστημα, Αγρόκτημα, στο Δρόμο, Ζούγκλα, είναι μερικοί από τους τίτλους της σειράς Snappy Sounds, που απ' ό,τι φαίνεται κάνουν θραύση και στο εξωτερικό. Και πώς να μην κάνουν; Μιλάμε για εντυπωσιακό πράγμα, όχι αστεία. 

Τα Ρομπότ είχαν από την πρώτη στιγμή επιτυχία με τη Σταυρούλα. Είναι ένα βιβλίο που το παρακολουθεί μ' ενδιαφέρον, που την κάνει και γελάει, που μου το δίνει μόνη της να της το διαβάσω.  Η αγαπημένη της εικόνα-ήχος είναι τα ρομποτομωράκια (γιατί άραγε;...). Κάθε φορά υποδέχεται τη σελίδα τους μ' ένα μεγάλο, μεγάλο χαμόγελο.

Χμ, και το μειονέκτημα: Την πρώτη φορά που το ανοίξαμε στο σπίτι, στην πρώτη σελίδα, ο Γρανάζης (το πρώτο ρομπότ) έχασε ένα κομμάτι από το χέρι του. Ήταν αναμενόμενο, ήμουν προετοιμασμένη, αλλά τον γράπωσε με τέτοια ταχύτητα που δεν πρόλαβα να τον σώσω. Ο ενθουσιασμός, βλέπετε. Είναι δεκαέξι μηνών. Τώρα το διαβάζουμε από απόσταση. Κάθεται εκείνη στο καρεκλάκι της για να φάει, κάθεται και το βιβλίο απέναντι σε μια καρέκλα. Κάθομαι κι εγώ στο πάτωμα και γυρνάω τις σελίδες. Για την ώρα το σχέδιο δουλεύει. Για να δούμε πόσο θα κρατήσει...

Έτσι, μετά από λίγες μέρες, και μετά την επιτυχία των Ρομπότ, ψάξαμε και βρήκαμε αυτό:

Ο πύραυλος στην πρώτη σελίδα προκαλεί παραλήρημα ενθουσιασμού, τα βήματα στη Σελήνη ρυθμικό χορό. Βρήκαμε τα καινούργια αγαπημένα βιβλία μας!

Υ.Σ. Χτες πάλι ήθελε να πιάσει τα ρομπότ. Βρε λες; σκέφτομαι. Της έδωσα το βιβλίο σιγά-σιγά, της εξήγησα ότι δεν πρέπει να πονέσει το χεράκι του Γρανάζη, άγγιξε την εικόνα απαλά, με κοίταξε (βρε λες; ξανασκέφτομαι), κι ύστερα... χραπ! τον γράπωσε πάλι, γρήγορα, πριν προλάβω να αντιδράσω, μ' ένα χεράκι σαν τανάλια κι ένα γέλιο πονηρό. "Το σκίζεις, το σκίζεις!" φώναξα ενώ εκείνη γελούσε, κι έτσι ο Γρανάζης έχασε άλλο ένα κομμάτι απ' το χέρι του.
Υ.Σ 2 Μετά είδε που την κοίταξα στενοχωρημένα κι ήθελε να το κολλήσει. Πήραμε σελοτέιπ κι ούτε γάτα ούτε ζημιά...
Υ.Σ. 3 Γέλιο όμως! Προσποίηση και γέλιο που κατάφερε να με ξεγελάσει! Αρχίσαμε από τώρα να με κοροϊδεύει... Μεγαλώνει...