Χαρούμενοι ήχοι!

Είχαμε βαρεθεί τα παλιά της βιβλία. Τα διαβάζαμε κάθε μέρα. Και όχι, δεν εννοώ ότι τα είχα βαρεθεί εγώ.

Μπήκαμε στο βιβλιοπωλείο να διαλέξουμε κάτι καινούργιο, κι αναρωτιόμουν τι μπορεί να υπήρχε λίγο διαφορετικό και ταυτόχρονα όχι πολύ προχωρημένο για την ηλικία της. Και ταυτόχρονα όμορφο, χωρίς κακόγουστα σχέδια. Με κείμενο που θα ξεπερνούσε τις δυο λέξεις ανά σελίδα (είναι... μεγάλο κορίτσι πια!..), αλλά και δεν θα την κούραζε με την ακατανόητη φλυαρία του. Ζητάμε πολλά; 

Ίσως και ναι. Αλλά, αυτή τη φορά τουλάχιστον, οι απαιτήσεις μας ικανοποιήθηκαν. 

Βρήκαμε αυτό:

Όχι, δεν το βρήκαμε εμείς. Ένας μπαμπάς που στεκόταν δίπλα μας στο βιβλιοπωλείο το άνοιξε μ' ενθουσιασμό μπροστά στο καροτσάκι με τα δίδυμα μωρά του, και το κοριτσάκι γούρλωσε τα μάτια κι έμεινε να κοιτάζει εκστασιασμένο, "κοίτα", είπε ο μπαμπάς, οι αγαπημένοι σου στα ελληνικά", κοίταξα κι εγώ να δω ποιοί ήταν οι αγαπημένοι ενός μωρού, μπας και πάρουμε καμιά ιδέα, και τι να δω! Ένα βιβλίο pop-up, αλλά τι βιβλίο! Μιλάμε για υπερπαραγωγή. Τεράστιες φιγούρες πετάγονται από κάθε σελίδα, αστείοι ήχοι τις συνοδεύουν, κι ένα κείμενο-ποιηματάκι περιγράφει το εργαστήριο των ρομπότ, όπου το καθένα κάνει τα δικά του. Ζωηρά χρώματα, όμορφα, μεγάλα σχέδια. Καλόγουστα επίσης. Υπέροχο! Δεν χωρούσε δισταγμός. Το ψάξαμε στο ράφι, το πήραμε και φύγαμε! 

Είναι του Ντέρεκ Μάθιους, σειρά Χαρούμενοι ήχοι, που κυκλοφορούν στα ελληνικά από τον Πατάκη. Ρομπότ, Χριστούγεννα, Κατοικίδια, στο Διάστημα, Αγρόκτημα, στο Δρόμο, Ζούγκλα, είναι μερικοί από τους τίτλους της σειράς Snappy Sounds, που απ' ό,τι φαίνεται κάνουν θραύση και στο εξωτερικό. Και πώς να μην κάνουν; Μιλάμε για εντυπωσιακό πράγμα, όχι αστεία. 

Τα Ρομπότ είχαν από την πρώτη στιγμή επιτυχία με τη Σταυρούλα. Είναι ένα βιβλίο που το παρακολουθεί μ' ενδιαφέρον, που την κάνει και γελάει, που μου το δίνει μόνη της να της το διαβάσω.  Η αγαπημένη της εικόνα-ήχος είναι τα ρομποτομωράκια (γιατί άραγε;...). Κάθε φορά υποδέχεται τη σελίδα τους μ' ένα μεγάλο, μεγάλο χαμόγελο.

Χμ, και το μειονέκτημα: Την πρώτη φορά που το ανοίξαμε στο σπίτι, στην πρώτη σελίδα, ο Γρανάζης (το πρώτο ρομπότ) έχασε ένα κομμάτι από το χέρι του. Ήταν αναμενόμενο, ήμουν προετοιμασμένη, αλλά τον γράπωσε με τέτοια ταχύτητα που δεν πρόλαβα να τον σώσω. Ο ενθουσιασμός, βλέπετε. Είναι δεκαέξι μηνών. Τώρα το διαβάζουμε από απόσταση. Κάθεται εκείνη στο καρεκλάκι της για να φάει, κάθεται και το βιβλίο απέναντι σε μια καρέκλα. Κάθομαι κι εγώ στο πάτωμα και γυρνάω τις σελίδες. Για την ώρα το σχέδιο δουλεύει. Για να δούμε πόσο θα κρατήσει...

Έτσι, μετά από λίγες μέρες, και μετά την επιτυχία των Ρομπότ, ψάξαμε και βρήκαμε αυτό:

Ο πύραυλος στην πρώτη σελίδα προκαλεί παραλήρημα ενθουσιασμού, τα βήματα στη Σελήνη ρυθμικό χορό. Βρήκαμε τα καινούργια αγαπημένα βιβλία μας!

Υ.Σ. Χτες πάλι ήθελε να πιάσει τα ρομπότ. Βρε λες; σκέφτομαι. Της έδωσα το βιβλίο σιγά-σιγά, της εξήγησα ότι δεν πρέπει να πονέσει το χεράκι του Γρανάζη, άγγιξε την εικόνα απαλά, με κοίταξε (βρε λες; ξανασκέφτομαι), κι ύστερα... χραπ! τον γράπωσε πάλι, γρήγορα, πριν προλάβω να αντιδράσω, μ' ένα χεράκι σαν τανάλια κι ένα γέλιο πονηρό. "Το σκίζεις, το σκίζεις!" φώναξα ενώ εκείνη γελούσε, κι έτσι ο Γρανάζης έχασε άλλο ένα κομμάτι απ' το χέρι του.
Υ.Σ 2 Μετά είδε που την κοίταξα στενοχωρημένα κι ήθελε να το κολλήσει. Πήραμε σελοτέιπ κι ούτε γάτα ούτε ζημιά...
Υ.Σ. 3 Γέλιο όμως! Προσποίηση και γέλιο που κατάφερε να με ξεγελάσει! Αρχίσαμε από τώρα να με κοροϊδεύει... Μεγαλώνει...