Μερικά απίθανα βιβλία του Α. Παπαθεοδούλου (2ο μέρος)

...Και συνεχίζω αυτό που ξεκίνησα χτες, με τα βιβλία του Αντώνη Παπαθεοδούλου που μας έχουν ενθουσιάσει. 

Είναι λοιπόν αυτή η σειρά, τα Μικρά ταξίδια με τη φαντασία του Ιουλίου Βερν, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, σε εικονογράφηση της Ίριδας Σαμαρτζή, που μας αρέσει τόσο πολύ και μας κρατάει συντροφιά αυτό το καλοκαίρι. Είναι μια εντυπωσιακή προσπάθεια. Σε λίγες σελίδες, με απλό και κατανοητό κείμενο ντυμένο με απίστευτες εικόνες, γεμάτες λεπτομέρεια και σπάνια καλαισθησία, ο συγγραφέας κάνει κάποια πολύ γνωστά περιπετειώδη μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν προσιτά στα μικρότερα παιδάκια. 

Το ταξίδι στο κέντρο της γης ήταν το πρώτο που πήραμε απ' αυτή τη σειρά. Δεν είχα διαβάσει ποτέ το πρωτότυπο και το άνοιξα με ενδιαφέρον εξίσου μεγάλο μ' αυτό των κοριτσιών.  

Ένα αγόρι και ο θείος του, διαπρεπής καθηγητής και ορυκτολόγος, βρίσκουν ένα παράξενο μήνυμα μέσα σ' ένα παλιό βιβλίο. Όταν το αποκρυπτογραφούν, ανακαλύπτουν πως είναι οδηγίες για να κατέβουν στο κέντρο της γης. Έτσι ξεκινούν μια απίστευτη περιπέτεια μαζί με τον Ισλανδό οδηγό τους. Κατεβαίνουν στα έγκατα της γης και ανακαλύπτουν ομορφιές που δεν τις βάζει ο νους, μυστικά μέρη, προϊστορικά πλάσματα... Πρέπει όμως και να βρουν το δρόμο της επιστροφής -θα τα καταφέρουν;  

Ήταν ένα συναρπαστικό, καλογραμμένο βιβλίο, όμορφο απ' την πρώτη ως την τελευταία του σελίδα, μαζί με τα εσώφυλλα. Τέλειο για το πεντάχρονο βιβλιοσκούληκό μου (λίγο δύσκολο για το τρίχρονο, αλλά κι εκείνο ακολουθεί πάντα, δεν μπορεί να μείνει πίσω σ' αυτά που αγαπάει η αδερφή της).

Κι επειδή όλη αυτή η περιπέτεια μας άνοιξε την όρεξη, προχωρήσαμε στη συνέχεια στο Από τη Γη στη Σελήνη.

Ο πόλεμος έχει τελειώσει, κι ο Ίμπυ Μπαρμπικέιν, οπλοποιός, δεν έχει πια δουλειά. Έχει όμως μια φοβερή ιδέα: Να φτιάξει ένα "κανόνι της ειρήνης", που θα στείλει μια οβίδα στην ανεξερεύνητη Σελήνη, για να χαρίσει νέες γνώσεις σε όλη την ανθρωπότητα. Η προσπάθειά του χρειάζεται προσεκτικό σχεδιασμό, βρίσκει αντιδράσεις αλλά και θερμή υποστήριξη, και τελικά εμπνέει τους ανθρώπους τόσο που η οβίδα γίνεται ένα μικρό διαστημόπλοιο με τρεις επιβάτες. Το τέλος της ιστορίας βρίσκει τους γενναίους εξερευνητές μακριά στο διάστημα -δεν γνωρίζουμε την τύχη τους, αλλά ξέρουμε πως άνοιξαν το δρόμο για κάτι πολύ σπουδαίο...

Υπέροχο και αυτό όπως το προηγούμενο, μας οδήγησε στο πιο πρόσφατο βιβλίο της σειράς, Ροβήρος ο κατακτητής.

Σ' αυτή την ιστορία, που επίσης δεν ήξερα, οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμα κατακτήσει τον ουρανό, αλλά υπάρχουν πολλοί που παλεύουν με εφευρέσεις να βρουν τρόπο να πετάξουν. Όταν σε μια συνάντηση της Λέσχης Ουέλντον, που υποστηρίζει τα αερόστατα και τα μπαλόνια, εμφανίζεται ένας άντρας με το όνομα Ροβήρος και μιλά για μηχανές πιο βαριές απ' τον αέρα ισχυριζόμενος πως έχει κατακτήσει τον ουρανό, τον γιουχάρουν και τον διώχνουν. Αργότερα, όμως, όταν δυο μέλη της λέσχης απάγονται και βρίσκονται μέσα στο Άλμπατρος, το ιπτάμενο πλοίο του Ροβήρου, αντιλαμβάνονται πως όλα ήταν αλήθεια. Μέσα στο Άλμπατρος γυρίζουν τον κόσμο. Κι όταν τελικά καταφέρνουν να ξεφύγουν και να επιστρέψουν, νομίζοντας πως δεν θα το ξαναδούν ποτέ, το Άλμπατρος θα επιστρέψει για να τους σώσει και να φύγει πάλι περήφανο..

Ήταν ένα φανταστικό βιβλίο γεμάτο περιπέτεια, δράση, και μια ατμόσφαιρα ονειρική. Τα κορίτσια το χαίρονται πολύ και εμένα προσωπικά είναι μάλλον το αγαπημένο μου από τη σειρά -ως τώρα. Με κάνει να θέλω ν' αναζητήσω το μυθιστόρημα, αλλά απ' την άλλη στέκει και μόνο του τόσο ωραία. Σε ταξιδεύει μια χαρά στο πνεύμα του Ιουλίου Βερν, είναι ελκυστικό για μικρά παιδιά και πολύ προσεγμένο.

Μπράβο στους δημιουργούς αυτής της τόσο αξιόλογης σειράς. Χαίρομαι ειλικρινά να βλέπω τέτοια παιδικά βιβλία φτιαγμένα από Έλληνες συγγραφείς και εικονογράφους. Το καθένα τους είναι, αλήθεια, ένα μικρό ταξίδι.

***

Υ.Γ. Και για να κλείσω με μια μικρή γεύση απ΄το δικό μας καλοκαίρι, σήμερα το πρωί κυνηγούσαμε με την Ισαβέλλα τα ποτιστικά στο πάρκο. Της έπιανα το χέρι και τρέχαμε καταπάνω στο νερό, ενώ ο Δημήτρης κοιμόταν μακάρια δίπλα μας μέσα στο καρότσι. Κάναμε κάτι γέλια, και τρέχαμε και βρεχόμασταν και δώστου πάλι... Και ξαφνικά ένιωσα τόσο όμορφα, τόσο ανάλαφρα... λες και πετούσαμε με το Άλμπατρος πάνω απ' τα προβλήματα και πάνω από τις έγνοιες σ' ένα πολύ καθαρό γαλάζιο.

Μερικά απίθανα βιβλία του Α. Παπαθεοδούλου (1ο μέρος)

Μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά πως ο Αντώνης Παπαθεοδούλου είναι αυτή τη στιγμή ένας από τους αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς παιδικών βιβλίων, με πλούσιο και αξιόλογο συγγραφικό και μεταφραστικό έργο. Κατά την ταπεινή μου άποψη, τα βιβλία του ξεχωρίζουν. Και -κάτι που μου φαίνεται επίσης πολύ σημαντικό- δεν ακολουθούν όλα την ίδια γραμμή. Είναι διαφορετικά μεταξύ τους, στο θέμα και στην ιδέα και στην έκφραση, κάτι που μου δείχνει ότι υπάρχει πίσω τους αληθινή έμπνευση και όχι αναμάσημα της ίδιας πετυχημένης συνταγής. 

Κάπως έτσι βρεθήκαμε με αρκετά καινούργια δικά του βιβλία, που τα περισσότερα τα πήραμε μαζί μας στο χωριό να μας κάνουν παρέα το καλοκαίρι. Δύο απ' αυτά θέλουμε να σας δείξουμε σήμερα (και τα υπόλοιπα ελπίζω αύριο ή μεθαύριο, γιατί είναι ήδη πολύ αργά και το πρωί θα κουτουλάω). 

Το σκοτάδι φοβάται τον Νικόλα ήταν ένα απ' τα βιβλία της σχολικής βιβλιοθήκης του νηπιαγωγείου μας που ΔΕΝ πρόλαβε να δανειστεί η Σταυρούλα κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. (μια απ' τις τελευταίες μέρες του σχολείου μου έφερε μια μικρή λίστα με βιβλία που ήθελε πολύ αλλά δεν πρόλαβε να διαβάσει και ήθελε να της τα βρω- πολλά απ' αυτά ήταν εκτός κυκλοφορίας αλλά για τα υπόλοιπα έκανα ό,τι μπορούσα)

'Ετσι έφτασε στα χέρια μας αυτό το βιβλίο, που αποτελεί μέρος της σειράς Οι φόβοι των μικρών απ' την ανάποδη των εκδόσεων Μίνωας. 

 

Έτσι γνωρίσαμε το Νικόλα, ένα ατρόμητο παιδί, που όμως φοβάται το σκοτάδι. Όταν λοιπόν το εξομολογείται στους γονείς του, ο φοβερός μπαμπάς του αναφωνεί... 

Μα αυτό είναι τέλειο! (γέλια, πολλά γέλια οι δικές μου)
Κι έτσι σ' αυτή την πανέξυπνη και πολύ καθησυχαστική ιστορία ο Νικόλας μαθαίνει πως δεν είναι κακό να φοβάσαι, γιατί ο φόβος είναι όπλο και σε προστατεύει, αχρείαστο να ναι. Και το να σκέφτεσαι τρομαχτικά πλασματάκια δεν είναι κακό, γιατί δείχνει πως έχεις φαντασία, που είναι πολύ χρήσιμη. Κι ακόμα μαθαίνει τι μπορεί να κάνει κάθε φορά που φοβάται για να μειώσει το φόβο του. Ακολουθώντας τις συμβουλές του μπαμπά του παύει να φοβάται το σκοτάδι... μήπως το σκοτάδι φοβάται τώρα το Νικόλα;

Σ' αυτή τη φάση που τα τρομαχτικά όνειρα και τα ξυπνήματα μέσα στη νύχτα δεν μας είναι καθόλου σπάνια, το βιβλίο αυτό μας άρεσε πάρα πολύ. Μας διασκέδασε και μας έκανε να σκεφτούμε. Μας άρεσε τόσο πολύ που λίγο αργότερα αναζητήσαμε κι άλλο ένα βιβλίο της σειράς, Το σχολείο φοβάται το Νικόλα.

Σ' αυτή την ιστορία, ο Νικόλας δεν θέλει να πάει σχολείο, κι οι γονείς του για άλλη μια φορά δίνουν ρέστα για να τον πείσουν. Στην πραγματικότητα, τον καθησυχάζουν, του δείχνουν πόσο όμορφο είναι το σχολείο, και του αναθέτουν μια ειδική αποστολή: Να ζήσει εκεί τη δική του ιστορία, που θα τους τη διηγείται το μεσημέρι. Κι όταν ακόμα δεν κάνει φίλους με την πρώτη, ο μπαμπάς του δεν πτοείται: Η τέλεια παρέα του Νικόλα θα δημιουργηθεί χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν τα σημάδια που το δείχνουν. Πράγματι, ο Νικόλας σύντομα αρχίζει να περνάει τέλεια και... μήπως τώρα πια το σχολείο φοβάται το Νικόλα;

Ακόμα και η Ισαβέλλα (που δεν θα πάει σχολείο) ζητάει το βιβλίο τουλάχιστον δυο φορές τη μέρα αυτή την εβδομάδα. Όσο για τη Σταυρούλα, καθώς βρισκόμαστε μόλις μια ανάσα πριν την πρώτη δημοτικού, το βιβλίο αυτό της ήρθε κουτί. Ο μπαμπάς του Νικόλα τα λέει πάντα τόσο ωραία -καθησυχάζει με τρόπο ευχάριστο κι αστείο.Ποτέ δεν θα έβρισκα χωρίς βοήθεια τέτοια λόγια για να σκορπίσω τους φόβους των μικρών μου. 

Μα θα θελα κι εγώ τόσο πολύ όταν έρθει η ώρα να της πω πως είναι εντάξει να φοβάται, και πως τελικά όλα θα πάνε καλά. 

Είναι σημαντικό, είναι απίστευτο μα και τόσο κοντινό. Ένα καινούργιο, μεγάλο, διαφορετικό σχολείο περιμένει το μικρό μου νηπιάκι. 

Μια αλλιώτικη μεγάλη περιπέτεια.

Υ.Γ.1 Στην αρχή του κάθε βιβλίου υπάρχει μια σελίδα για τους γονείς, με συμβουλές ψυχολόγου για την αντιμετώπιση της κάθε κατάστασης. 

Υ.Γ.2 Το τελευταίο βιβλίο της σειράς που δεν έχουμε ακόμα αλλά πολύ θέλουμε να διαβάσουμε είναι Ο γιατρός φοβάται το Νικόλα. 

Υ.Γ.3 Καληνύχτα, καλημέρα...

To be continued...