Αντίο φθινόπωρο!

Εγώ άλλη ανάρτηση ήθελα να γράψω. Είχα αρκετά βιβλία να σας δείξω, "τα βιβλία του Νοέμβρη", που λέει κι η Σταυρούλα. Κι έπειτα απλώς δεν πρόλαβα. Φύγαμε για μια βδομάδα απ' την Αθήνα και τώρα πάει, πέρασε. Αυτό το ζεστό, παράξενο φετινό φθινόπωρο μου φαίνεται πως πέρασε πια. Κι ας μην το καταλάβαμε καλά καλά στην πόλη. Τουλάχιστον σ' αυτή τη σύντομη εκδρομή αγγίξαμε για λίγο τ' αληθινά χρώματά του. 

από μια σύντομη βόλτα στο αγαπημένο μας Λιτόχωρο

Απ' όλα τα βιβλία που διαβάσαμε αυτό τον καιρό, σας ξεχώρισα δύο γι' απόψε -και τα δύο δικά μου αναγνώσματα, και τα δύο για μεγαλύτερα παιδάκια, 8-10 ετών και πάνω (ό,τι πρέπει για μένα δηλαδή, χαχαχα). Πολύ διαφορετικά μεταξύ τους μα και τα δυο υπέροχα με τον τρόπο τους. 

Το βιβλίο Η γιαγιά μου η κλέφτρα (Gangsta Granny) του διάσημου πλέον David Williams είναι μια ιστορία αστεία, περιπετειώδης, αλλά ταυτόχρονα γλυκιά και συγκινητική, που μιλάει για την προκατάληψη και την αποδοχή. 

Ο Μπεν βαριέται αφόρητα τη γιαγιά του: το μόνο που της αρέσει είναι τα φαγητά με λάχανο και να παίζει Σκραμπλ, κι εκείνος είναι αναγκασμένος κάθε Παρασκευή να μένει σπίτι της. Μα εκεί που δεν αντέχει άλλο, ανακαλύπτει ένα απίστευτο μυστικό που αλλάζει εντελώς την εικόνα του για κείνη: η γιαγιά του είναι κανονική γκάνγκστερ, τρομερή κλέφτρα κοσμημάτων και το όνειρό της είναι να κλέψει τα κοσμήματα του στέμματος. Μαζί αρχίζουν να οργανώνουν τη μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών, που καταλήγει στο να εισβάλουν στον Πύργο του Λονδίνου, να γνωρίσουν τη βασίλισσα και...

Δε λέω άλλα. 

Παρόλο που υπήρχαν πράγματα στο βιβλίο που με ξένισαν (ο τρόπος που μιλάει για τη γιαγιά στην αρχή... και γιατί πρέπει να τρώει συνεχώς λάχανο; επίσης δεν μου άρεσε το πώς αναφέρει συνέχεια ότι μυρίζει), και σαφώς υπήρχαν στοιχεία υπερβολής (μα αυτό, θα μου πεις, έγινε σκόπιμα, αφού στην υπερβολή στηρίζεται ολόκληρη η ιστορία, πράγμα που θυμίζει άλλωστε και τον Ρόαλντ Νταλ, με τον οποίο παρομοιάζεται συχνά ο Ουίλιαμς), το χάρηκα πραγματικά αυτό το βιβλίο. Γέλασα πολύ μαζί του και βρήκα συγκινητικό το απροσδόκητο, γλυκόπικρο τέλος του. Είναι μια ιστορία που τελικά μας θυμίζει πως οι ηλικιωμένοι (και οι άνθρωποι γενικώς) δεν είναι πάντα αυτό που δείχνουν, αλλά κρύβουν μέσα τους ένα θαυμαστό κόσμο, κι ακόμα ότι δεν θα είναι μαζί μας για πάντα.  

Το δεύτερο βιβλίο μου ήταν το The Miraculous Journey of Edward Tulane, που είχε κυκλοφορήσει και στα ελληνικά με τίτλο Το θαυμαστό ταξίδι του Έντουαρντ αλλά απ' ό,τι φαίνεται είναι εξαντλημένο (τι κρίμα! ελπίζω να επανεκδοθεί). 

Είναι η ιστορία ενός κουνελιού από πορσελάνη που, ταξιδεύοντας στα χέρια διάφορων ανθρώπων, μαθαίνει τελικά τι είναι η αγάπη. Ο Έντουαρντ στην αρχή είναι ένα παιχνίδι που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, βαριέται τα πάντα, δε νιώθει τίποτα για το κοριτσάκι που τον αγαπά. Κι έπειτα χάνεται, τα χρόνια περνούν, αλλάζει πολλές φορές όνομα και ταυτότητα, αλλάζει ιδιοκτήτες, πληγώνεται, νοσταλγεί, σπάει, ξανακολλιέται, ζει για μεγάλο διάστημα χωρίς αγάπη, ώσπου κάποτε...γυρίζει στο σπίτι.

Τόσο απλά, αυτό το βιβλίο ήταν ό,τι πιο όμορφο διάβασα τον τελευταίο καιρό. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πώς θα μου φαινόταν αν ήμουν μικρή -μπορεί και να με στενοχωρούσε απίστευτα, γιατί το ταξίδι του Έντουαρντ δεν ήταν καθόλου ευχάριστο, σε κάποια σημεία μάλιστα γίνεται βίαιο, σκληρό, περιλαμβάνει τραγικές στιγμές. Αλλά νομίζω πως παρόλα αυτά θα μου άρεσε πάρα πολύ, θα με εντυπωσίαζε και θα με συγκινούσε όπως και τώρα, και θα έφερνε χαμόγελα και δάκρυα. Και καθώς τα γράφω αυτά σκέφτομαι πως καμιά φορά είναι απίστευτο το πόσο μπορεί να σε αγγίξει μια ιστορία με ήρωα ένα πορσελάνινο κουνέλι.

Αυτά είχα γι' απόψε λοιπόν. Και, για να κλείσουμε, τώρα που στο σπίτι έγινε αυτό...

...και το δεντράκι μας βγήκε χτες απ' το κουτί (γιούπι!!!), και κρεμάμε και ξεκρεμάμε 285396487 φορές τη μέρα τα αγαπημένα μας στολίδια (πότε θα μας πέσει όλο το σύστημα στο κεφάλι δεν ξέρω) και τα χριστουγεννιάτικα βιβλία απλώθηκαν στο πάτωμα, έγιναν χαλί, άρχισαν να διαβάζονται, μπήκαν σε άμεσα προσβάσιμο ράφι και τα λοιπά και τα λοιπά, πλέον νομίζω ότι μπορούμε επίσημα ν' αρχίσουμε (απ' την επόμενη φορά) να μιλάμε για χριστουγεννιάτικα βιβλία! Δεν θα κάνουμε χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο βιβλίων φέτος (δεν έχω τόσα πολλά καινούργια) αλλά μέσα στο κανονικό μας advent calendar με τις μικρές (και πιο φτηνές απ' τα βιβλία) εκπλήξεις θα παρεμβάλλονται φυσικά και χριστουγεννιάτικα βιβλία. Και μερικά ακόμα εκτός advent calendar... Ανυπομονώ να σας τα δείξω!

Αντίο φθινόπωρο, ήρθε πάλι αυτή η εποχή του χρόνου! 

Ένα κόμιξ με την Πίπη Φακιδομύτη

Όταν ήμουν μικρή, τρελαινόμουν για τις ιστορίες της Άστριντ Λίντγκρεν με την Πίπη Φακιδομύτη. Κυκλοφορούσαν τρία βιβλιαράκια με σκληρό εξώφυλλο απ' τις εκδόσεις Ψυχογιός: Πίπη Φακιδομύτη, Η Πίπη Φακιδομύτη Καπετάνιος και Η Πίπη Φακιδομύτη στις Νότιες Θάλασσες (κυκλοφορούν και σήμερα με αυτή τη μορφή, πανέμορφα εξώφυλλα ομολογώ!). Τα είχα διαβάσει και τα τρία πάρα πολλές φορές. Έχω να τα πιάσω στα χέρια μου πάρα πολλά χρόνια.

Και ξαφνικά, μια μέρα που χάζευα βιβλία στην Πολιτεία με την Ισαβέλλα, πήρε το μάτι μου αυτό:

Pippi Won't Grow Up. Ένα κόμιξ με την Πίπη Φακιδομύτη!
Είχε πάρει το μάτι μου σε κάποια blog ότι υπάρχουν τέτοια κόμιξ, αλλά δεν περίμενα να βρω ένα σε ελληνικό βιβλιοπωλείο. Εντάξει, η Πολιτεία φέρνει καμιά φορά τα πιο απίθανα πράγματα! (με την καλή έννοια) 

Εκεί που το ξεφύλλιζα και σκεφτόμουν αν θα το παίρναμε εκείνη τη μέρα, το ερωτεύτηκε η Ισαβέλλα και άρχισε να ζητάει να της το διαβάσω. Το θεώρησα πρέπον να μη διστάσω άλλο, κι έτσι το ίδιο μεσημέρι που γύρισε η Σταυρούλα απ' το σχολείο το διαβάζαμε και οι τρεις μαζί.

Σ' αυτό το βιβλιαράκι υπάρχουν εικονογραφημένες ιστορίες από το βιβλίο H Πίπη Φακιδομύτη στις Νότιες Θάλασσες.

Βρίσκουμε την Πίπη να τρελαίνει με τον τρόπο της μια αυστηρή κυρία στο σχολείο του Τόμι και της Ανίκα...

...Να βάζει στη θέση του έναν αναιδή ενήλικα που θέλει ν' αγοράσει και να κατεδαφίσει το σπίτι της...

...Να κάνει "ευγενική συζήτηση" με τη θεία Λώρα...

...Να λαμβάνει ένα γράμμα απ' το μπαμπά της, το βασιλιά των Νότιων Θαλασσών, που την καλεί να τον επισκεφτεί...

...και να ξεκινάει για μια μεγάλη περιπέτεια μαζί με τους δυο αγαπημένους της φίλους.

Στις Νότιες Θάλασσες, η Πίπη είναι πριγκίπισσα, μα δεν κάνει τίποτ' άλλο απ' το να παίζει με τα παιδάκια...

...α, και να τα σώζει από αγριογούρουνα, καρχαρίες και κακούς τύπους που θέλουν να ληστέψουν τα μαργαριτάρια τους.

Κι όταν ο Τόμι κι η Ανίκα θέλουν να επιστρέψουν σπίτι τους, η Βίλα Βιλεκούλα την περιμένει και πάλι.

Κι αν τα Χριστούγεννα έχουν περάσει, η Πίπη τα γιορτάζει ξανά, ενώ με μια επίσημη τελετή ορκίζεται μαζί με τους φίλους της ποτέ να μη μεγαλώσει.

Και κάπως έτσι, το κόμιξ καλύπτει αδρά ολόκληρο το βιβλίο. Το λατρέψαμε! Η Σταυρούλα το άκουσε ολόκληρο με πολλή προσοχή και μας το "διάβασε" αργότερα πολλές φορές, ενώ η Ισαβέλλα ερχόταν κι έφευγε κατά διαστήματα, με τα αυτιά όμως τεντωμένα. Τις επόμενες μέρες ήθελε να κοιμάται "σαν την Πίπη", με τα πόδια πάνω στο μαξιλάρι και το κεφάλι κάτω απ' τις κουβέρτες.

Τ' αστεία της Πίπης βέβαια είναι λίγο προχωρημένα γι' αυτές, χρειάστηκε να εξηγήσω κάποια απ' αυτά στη Σταυρούλα, ενώ κάποια άλλα τα προσπεράσαμε εντελώς. Πάντως βρήκαν την όλη υπόθεση πολύ διασκεδαστική. Το πώς η Πίπη βρίσκει απίθανες λύσεις μόνη της, το πώς είναι τρομερά δυνατή (ώστε να σηκώνει ολόκληρο άλογο στην αγκαλιά της!), το πώς τα βάζει με όλους και με όλα, σώζει τη μέρα, αλλά στην πραγματικότητα είναι απλώς ένα μικρό κοριτσάκι. Τρελαίνομαι μ' αυτή την εικονογράφηση, που τη δείχνει τόσο μικρούλα!

Τόσο όμορφο και τόσο αστείο. Thumbs up γι' αυτό το βιβλίο.

Harry Potter, Illustrated Edition

Ξέρω ότι έχει βουίξει η μπλογκόσφαιρα με το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά δεν μπορώ να μην του αφιερώσω κι εγώ μια μικρή μικρή ανάρτηση. Μέχρι πριν λίγες μέρες δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει, μέχρι που το παρουσίασε η Δήμητρα στο A World of my Own -κι από τότε το βλέπω συνεχώς μπροστά μου! Δεν μπορώ να πω ότι μου πήρε και πολύ καιρό μέχρι να ενδώσω και να το αγοράσω κι εγώ... (το βρήκα στα Public)

Είναι το Harry Potter and the Philosopher's Stone, Illustrated Edition με φανταστικές εικόνες του Jim Kay (που εικονογράφησε και το συγκλονιστικό Το τέρας έρχεται). 

Είναι μεγάλο βιβλίο σε διαστάσεις, και περιέχει ολόκληρο το κείμενο του "Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος", χωρίς περικοπές. Η τιμή του είναι... χμ, λίγο τσουχτερή, αλλά τι να γίνει, απλά δείτε το, μου φάνηκε πως άξιζε αυτή τη φορά μια μικρή σπατάλη. Από τότε που το πήραμε δεν το έχω βάλει στη βιβλιοθήκη, το έχω ακόμα πάνω στο τραπέζι να το βλέπω (χαχα). Το ξεφυλλίζουμε, κοιτάμε και ξανακοιτάμε τις εικόνες κι η Σταυρούλα ρωτάει πότε θα έρθει η ώρα να το διαβάσει!

Η ιστορία της πρώτης περιπέτειας του Harry Potter είναι μάλλον γνωστή σε όλους, γι' αυτό δεν θα πω τίποτα παραπάνω. Νομίζω μερικές απ' τις εικόνες αρκούν...

Dudley Dursley

Hagrid

Dumbledore

Ron και Harry στο Hogwarts Express

καθηγητής Snape

Hermione

Καθηγήτρια McGonagall 

Η πρώτη εμφάνιση του Voldemort

Μια απ' τις αγαπημένες μου εικόνες του Harry

εσώφυλλο

 Και φυσικά υπάρχουν πολλές πολλέεεεεες ακόμα...

Καλωσήρθες, Νοέμβρη

Νοέμβρης... Καλό μήνα! Φύσηξε κρύος αέρας, καιρός για μπουφανάκι. Καιρός για σπίτι, για ζεστά ροφήματα κι αγκαλίτσες. Πόσο αγαπώ την ησυχία, τη γαλήνη του Νοέμβρη, τον τρόπο που η ατμόσφαιρα αλλάζει πάλι κι ο χειμώνας είναι κοντά, μα όχι ακόμα εδώ. 

Χτες κατέβασα να δείξω στα κορίτσια μερικά βιβλία που είχα πάρει τους δυο περασμένους μήνες, αλλά τα είχα κρύψει για να μην τους έρθουν όλα μαζί (εξάλλου ήταν αρκετά απασχολημένες με τα halloweeny). Ενθουσιάστηκαν με τα καινούργια τους βιβλιαράκια κι ανυπομονώ κι εγώ να σας τα δείξω. Γι' απόψε πάντως σας έχω ένα μόνο απ' αυτά, ένα αλλά πανέμορφο, το διαβάσαμε σήμερα και βρήκαμε πως καλωσορίζει τέλεια τον καινούργιο μήνα, το τελευταίο παιδί του φθινοπώρου...  

Το In November της Cynthia Rylant είναι ένα μικρό, πολύ όμορφο βιβλίο για όλα αυτά που συμβαίνουν στο τέλος του φθινοπώρου, καθώς η φύση και οι άνθρωποι ετοιμάζονται για το χειμώνα.

Ο λόγος του είναι απλός και ποιητικός μαζί. Οι εικόνες που ντύνουν το κείμενο είναι υπέροχες. Όλα είναι εκεί: Οι αλλαγές που συμβαίνουν στη φύση, η ησυχία, η αποδημία...

Τα ζώα που κρυώνουν, που κοιμούνται περισσότερο...

Οι άνθρωποι. Η μυρωδιά του φαγητού, ένα νυσταγμένο οικογενειακό πρωινό...

Το να δίνεις και να μοιράζεσαι, φαγητό και κουβέντες κι αγάπη γύρω απ' τη φωτιά.

Μια γιορτή, όταν όλη η οικογένεια μαζεύεται από μακριά κι ανταλλάσσει ευχαριστίες για όλες τις ευλογίες στη ζωή (αναφέρεται βέβαια στην ημέρα των Ευχαριστιών, αλλά όχι ονομαστικά, κι έτσι μας αγγίζει κι εμάς που δεν έχουμε αυτή τη γιορτή...)

Κι άλλες αγκαλιές κι αγάπη όταν όλοι ταξιδεύουν πάλι μέσα στη νύχτα για να γυρίσουν πίσω.

Κι όταν όλα αυτά κλείνουν με την εικόνα του κόσμου να σκεπάζει στο κρεβάτι τα παιδιά του, μ' ένα φιλί στο μέτωπό τους, μέχρι την άνοιξη, δεν ξέρω, κάτι πολύ ωραίο και πολύ γλυκό νιώθω να συμβαίνει μ' αυτό το βιβλίο.  

Παρόλο που ίσως ακούγεται σαν κάτι που θα εκτιμούσαν οι μεγάλοι περισσότερο απ' τα μικρά παιδάκια, το βιβλίο άρεσε σε όλες μας πάρα πολύ. Τα κορίτσια το άκουσαν με προσοχή, η Σταυρούλα μας είπε και πράγματα για το φθινόπωρο που έμαθε στο σχολείο (παρόλο που γενικά δεν της αρέσει να μοιράζεται και πολλά πολλά για το τι κάνουν και τι μαθαίνουν εκεί) και στο τέλος επιβεβαίωσε ότι ήταν πολύ ωραίο.

Και σκέφτομαι, τι ωραία να ζεις σ' έναν κόσμο όπου ακόμα υπάρχουν εποχές. 

Και σκέφτομαι ακόμα πως λατρεύω το φθινόπωρο...

Υ.Σ. Χτες πήγαμε σινεμά -πρώτη φορά μετά από χρόνια για μένα, πρώτη φορά ever για την Ισαβέλλα- να δούμε τις "αδερφούλες Barbie" που λένε και τα κορίτσια. Αγαπάνε πολύ την τετράδα Barbie και αδερφούλες, και ήταν τρομερά ενθουσιασμένες. 

Φτάσαμε νωρίς στο σινεμά, τρέξαμε λίγο στο άδειο χωλ πριν έρθει κόσμος. (Τελικά ήρθαν πολύ λίγοι κι ήταν πολύ ήρεμα.) Φάγαμε τα ποπ κορν μας, ρίξαμε και λίγα στη μοκέτα, και είδαμε την ταινία με αγκαλιές εναλλάξ. Ήταν τόσο ωραία!

Δεν ξέρω τι σκέφτεστε για τη Barbie γενικώς και για την "Κουταβοπεριπέτεια" ειδικότερα... Εμείς αυτή την ταινία τη χαρήκαμε πάρα πολύ! Και τη δράση της είχε και την αγωνία της και πολύ girl power... και τα κορίτσια τη συζητούσαν ακόμα σήμερα. Προβλέπεται πολύ παιχνίδι μ' αυτό το θέμα τις επόμενες μέρες.... Κουκλίτσες στο πάτωμα και... παίζουμε αδερφούλες Barbie?